Afscheid nemen van werk, geliefden en depressie...
Dit jaar was bijzonder en verdrietig met veel afscheid nemen. Ik dacht dat dit een moeizaam jaar zou zijn als ik terugblikte en dat is ook wel zo...
Maar er gebeurde ook hele mooie dingen, mijn eerste boek kwam uit. Ik nam afscheid van een depressie die mij teisterde de afgelopen jaren...
Ik nam afscheid van een werkleven wat in eerste instantie moeilijk was, maar later als een soort van zegen bleek te zijn. Daardoor viel namelijk veel stress weg en kon ik beter functioneren. Dit zowel fysiek als mentaal. Toch nam ik ook afscheid van twee vaderfiguren in mijn leven, mijn "pleegvader" in Schotland en mijn schoonvader. Dit heeft mij enorm geraakt en heel wat tranen gekost en nog..
Maar het leven heeft een rare manier van gewoon verder gaan, terwijl mijn leven even stopte.
Veel mensen hebben gezegd dat het zo gaat als je verlies ervaart. Je leven stopt en alles wordt emotie, ze hadden gelijk. Ik ben inmiddels zeer emotioneel incontinent en kan huilen bij mooie en tragische dingen. Zelfs kerst is voor mij niet als normaal, ik de grootste kerst-fan in ons gezin. Dit jaar even niet, ik heb de behoefte niet om te versieren gehad. Mijn leven staat even stil en ik reflecteer mijn jaar. Het was een mooi jaar ondanks de verliezen. Het is een jaar dat ik niet snel zal vergeten, waarin mijn dromen uit zijn gekomen en waar ik verdriet heb ervaren dat ik nog niet kende.
Een jaar waar ik de kans kreeg om veel liefde te geven ook aan de familie en vrienden om mij heen. Waar ik de laatste weken zorgzaam mocht zijn voor mijn schoonvader. Waar ik ervaringen heb opgedaan die mij bij zullen blijven. Waar ik liefde tot een nieuw level zag groeien.
Al deze ervaringen en de nieuwe inzichten zijn bijzonder geweest, ik heb mensen die in mijn familie horen leren kennen op een andere manier dan hiervoor. Ik heb liefde ervaren van mijn schoonmoeder die altijd al bijzonder was, maar nu kon ik daadwerkelijk iets voor haar betekenen.
Ze liet mij een onderdeel zijn van een laatste proces en daar kan ik haar alleen maar dankbaar voor zijn.
Dus zo zie je maar dat dit jaar twee kanten had en toch nooit vergeten zal zijn.
Zo ook Jim en Jan, twee vaders waar ik altijd aan zal blijven denken, die voor altijd in mijn hart zullen voort leven. Waar ik bijzondere lessen van leerde en die mij inzichten verschaften die ik anders niet had kunnen krijgen.
Ik dank deze twee bijzondere mannen, mijn hart zal meer warmte genereren dan voor heen dankzij de liefde die ik van jullie mocht ontvangen.
Ik zag vriendschappen verdiepen in dit jaar en steun ontvangen van mensen waar ik het van hoopte en ook die mensen zullen in mijn hart blijven.
Familiebanden die speciaal werden en liefdevol bleven. Ik heb liefde mogen ontvangen en dat is bijzonder.
Maar ik heb ook mezelf mogen verdiepen, weer een stukje les meegekregen in de cirkel van het leven.
Voor al mijn blog lezers en hun naasten fijne dagen met veel liefde en hopelijk gezondheid al is het maar een beetje verbetering en duurt het maar even. Geniet met de mensen om je heen.
liefs Carola
