Een nieuw avontuur...

Nu ik nog op wolken zit van alle mooie complimenten over het tonpraten, sla ik ook direct een andere weg in.
Ik ga interviews schrijven voor de Facebook pagina Waalwijk nieuws.
Het is een totaal vreemd concept voor mij, want bloggen is nu eenmaal anders dan schrijven over anderen en met gerichte vraagstelling.
Ik hoop dat ik dit kan waarmaken en misschien ligt er wel een nieuwe carrière in het verschiet als ik het goed doe.
Dank jullie voor de lieve reacties en ik groei in zelfvertrouwen nu ik weet dat mensen mij steunen en deze blog heeft al zoveel voor mij betekend.
Ik vaar een juiste koers en het lijkt of karma een rol speelt in al deze positieve dingen die op mijn pad komen.
Natuurlijk vraag ik mezelf wel af, waar heb ik dit aan verdient, maar het voelt fantastisch. En daarom sla ik de weg in vol van zelfvertrouwen en soms moet ik mezelf een beetje knijpen. Is het wel echt, is alle zo positief vanwege mijn groei? Ik zal het misschien nooit weten, maar het voelt geweldig dat kan ik je wel zeggen. Er zijn nog deuren die open gaan en ik vecht hard nog steeds om rechtop te blijven staan, maar ik weet zeker dat ik het met mijn support team kan volhouden. Mijn leven is nu positief en ik probeer er zo van te genieten.
tot de volgende blog, want carnaval start vandaag hier in Waalwijk en ik wil niets missen. Ook al is het maar voor een paar uurtjes die ik erbij kan zijn. Mijn kruk staat klaar in onze stamkroeg en ik kan er gebruik van maken. En dat zal ik zeker doen.
Lieve mensen tot na carnaval!! Alaaf!

Tonpraten in Lamitjee.....

Wauw wat een mooie recensies over onze avonden in het afgelopen weekend.
Als Bep in den overgang heb ik een prachtig debuut gemaakt als ik alle mensen mag geloven die er bij waren.
Ik heb zoveel positieve energie mogen ontvangen van dit debuut en het zal me echt nog lang bijblijven hoe fijn het was.
Het is een soort van geluksgevoel en je loopt echt op wolken. Misschien heb ik mijn roeping gevonden en kan ik echt 1 keer per jaar in de Ton.
Het is een weekend geweest van enorme uitputting, maar het was het zo waard. Ik kan nog steeds niet geloven hoe ik dit voor elkaar heb gekregen. Een professionele tonprater gaf mij een geweldig compliment, ik was een talent en mijn gevoel voor de grap en timing was geweldig. Niet iedereen die debuteert kan dit, zei ze. En ik loop natuurlijk op wolken daarvan, alle reacties waren zo mooi en overweldigend.
Het is ongelooflijk en ik wilde dit graag met jullie delen.
Ondanks dat ik weer wat tijd nodig heb om mijn lijf te laten rehabiliteren, maar ook dat was het meer dan waard.
Wat is het toch een overweldigend gevoel als je na een jaar van ellende, op wolken kan lopen.
Super super super!

Zo dat was van korte duur...

De nieuwe plek was geweldig, veel te zwaar werk fysiek, maar een heerlijke plek qua collega;s en het decoreren was helemaal mijn ding.
Maar helaas heeft het niet lang geduurd, ik heb er uiteindelijk maar anderhalve week gewerkt. Op dat punt heb ik besloten om te stoppen met werken, ook al is het financieel niet de wijste keuze. Maar ik kon fysiek en mentaal niet meer en uiteindelijk gaat het wel om mijn gezondheid. En die heb ik nu voorop geplaatst en het zal moeilijk worden en de banen liggen niet voor het oprapen. Zeker niet voor mij als "gehandicapte".
Maar wel een beslissing waar ik een last van mijn schouders kon laten vallen en dan is het toch oke.
Ik ben blij en nerveus over de toekomst, maar waar 1 deur dicht gaat........ En daar hoop ik op.

Het leven vanaf nu wordt in ieder geval anders, ik ga andere invullingen vinden en ik hoop ook op een eigen zaakje in tweedehands spullen. Ik ben druk aan het onderzoeken of ik daar toe de mogelijkheden kan creëren.

Gisteren heb ik een droom in vervulling laten gaan, ik ben voor de aller eerste keer in de ton gegaan om te tonpraten. En dat was zo bijzonder en succesvol dat het een keerpunt is geworden en een nieuw begin. De complimenten voor mijn optreden waren overweldigend en ik werd er zelfs verlegen van. Dit gebeurt mij niet zo snel, dus ik was super onder de indruk. Ik heb staan genieten en ik was niet de enige, mijn collega's van deze avond waren echt gemeend trots op mij en ik op hen. Wij hebben met 6 tonpraters en een geweldige presentator, en een super D.J/geluidsman, echt een prachtige show neergezet. Ik loop vandaag nog op adrenaline en dat voelt zo goed. Voor vandaag heb ik even extra medicijnen ingenomen want ik heb natuurlijk vandaag meer pijn, maar vanavond mag ik nog een keer in de Ton en dat voelt super. Ondanks dat ik gisteren heel zenuwachtig was is het precies gegaan zoals ik bedacht had en het allermooiste compliment kwam van een professionele tonpraatster:  Ze vond dat ik een natuurtalent was en dat ik precies op de grens bleef zitten en dat dit maar weinig tonpraters lukt. Wauw dat is toch geweldig!
Ik heb zoveel mooie en lieve complimenten gehad en ik moet het volgend jaar maar weer zien te overtreffen. Maar eerst nog vanavond, ik kan niet wachten!
Mijn leraren en begeleiders waren dit jaar de andere ervaren tonpraters en dat was een prachtige reis, ik heb van de sfeer onder elkaar genoten.
Volgende keer probeer ik een stuk van mijn buut de plaatsen in een filmpje, zodat mijn volgers boven de rivieren ook mee kunnen genieten. Als is het tonpraten in de taal/ dialect van deze streek, je kunt het denk ik best volgen.

Ook wil ik jullie vragen om te gaan kijken en lezen op het blog van een vriendin van mij: www.facebook.com/maggeennaamhebben
Zij maakt een dagboek over haar worsteling met bipolaire stoornis/ hypemobiliteit en fibromyalgie. Ik vind het kei stoer dat ze hierover gaat schrijven.
Ze verwoord de worstelingen goed en het is zeker de moeite waard om te lezen.

lieve mensen tot snel.... even uitrusten nu

de tijd vliegt....

Eerste dan maar ik heb mijn deadline voor mijn boek niet gehaald... Te druk met re-integreren en werk beslommeringen.
Nu ga ik morgen naar een nieuwe plek en dat voelt best goed. Het is een zaak in tweedehands spullen en ze decoreren zelf meubelen en frissen ze op met leuke kleuren. En dat gedeelte vind ik zeer interessant, ik mag dat ook graag doen met kleine meubelen.
Dus even voor twee maanden iets anders, even kijken wat mijn mogelijkheden nog wel zijn. De vermoeidheid wordt niet anders en de pijn ook niet. Maar werken moet zegt het UWV...
Dus drukke tijden en weinig energie over voor mijn boek, maar misschien wordt dat binnenkort anders.
Ik kan er nog niet zoveel over vertellen helaas, al zou ik dat wel willen.

Mijn boek wordt woensdag weer opgepakt, ik heb de meeste dingen nu wel gedaan en nu moeten prioriteiten gesteld worden voor mij zelf. Gelukkig had ik de deadline zelf ingesteld en niet de uitgever.
Polderdroom, mijn lotgenotengroep loopt ook super en het zijn zulke lieverds allemaal, ik kan er nog steeds niet over uit. Mijn droom is gedeeltelijk al uitgekomen en dat voelt goed!

Mijn gezondheid is nog steeds hetzelfde, ik begin zo langzamerhand te wennen aan de lijn die het nu gaat. Acceptatie blijft een issue, maar daar ga ik nu een nieuwe therapie voor doen. Re-attechment heet het. Het heeft een ingewikkelde uitleg, maar in het kort krijg ik 1 op 1 sessies met een therapeut die mijn verbaal en al kloppend op de handen gaat helpen. Lees het maar eens op google. Het lijkt goed te helpen.
Het is maar 5 keer en ik hoor alleen maar positieve berichten, dus het proberen waard.
De nieuwe en verhoogde medicatie, gedaan in Lelystad, is wel beter. Ik kan nu wat beter mijn pijn hendelen en de energie is ietsje beter in de ochtend. Verder houd ik me aan de dagindeling van het revalidatie centrum, want dat werkt voor mij het beste.

Hopelijk kan ik jullie binnenkort wat meer vertellen over de op toekomst gerichte plannen. En zo snel als het kan zal ik jullie inlichten.

tot snel bloggers