Negatief naar positief...

Hoe buigen wij negatieve dingen om naar positieve?
Dat is een levensles die wij allen moeten ondergaan, want iedereen maakt negatieve dingen mee en wat kun je dan positief eruit halen. Voor chronisch zieken is de mentaliteit van anderen naar de patiënt toe vaak een probleem. Ik heb het hier in een voorgaande blog besproken. De ongeloof van vrienden en familie en zelfs buren is een probleem. Dat maakt velen erg onzeker om toch iets leuks te gaan doen. En dat is jammer, want er is geen enkele reden om achter de geraniums te gaan zitten. Tenzij jij daar voor kiest.
Maar hoe kun je voor jezelf deze negatieve reacties ombuigen naar positief? Dat is een moeilijke, ik heb een harde weg daarvoor moeten volgen. Maar het eindresultaat is dat ik in de meeste gevallen mijn mannetje weer sta en negativiteit kan ombuigen.

Een mooi maar anders voorbeeld is: ik kwam een man tegen op het festival dat ik mede organiseerde, hij was een kraamhouder en raakte erg opgefokt over een futiliteit. De man zag mij in een organisatie vestje en begon direct zijn gal te spugen. Ik heb hem uit laten razen en gevraagd of hij een knuffel nodig had. Daarna heb ik hem heel rustig uitgelegd wat de bedoeling was. Die man keerde qua humeur eigenlijk direct en heeft de rest van de dag gelachen.

Dit kleine voorbeeld kan ook jouw leven veranderen, in Oosterhout was er een soort van knuffelvereniging. mensen die vrijwillig het centrum in zijn gegaan en iedereen die wilde een knuffel gaven. Wat een geweldig initiatief. Echt ongelooflijk en inspirerend. Maar ook iets wat ik met al mijn beperkingen wel zou kunnen doen. Bestrijdt negativiteit met liefde en je komt een heel eind. Want mensen verwachten iets compleet anders.

Wat als je een nare opmerking krijgt over een uitje wat je maakt deze week, maar een afspraak met een "vriendin" moet afbellen. Jij kiest voor het uitje, maar dat kost je zoveel kruim, dat je andere afspraken niet kan komen. Je zet op Facebook mooie foto's van je uitje en daaronder verschijnt een sarcastische opmerking van je "vriendin". Wel een uitje doen, maar effe koffie leuten met mij moet afgezegd worden, ra ra hoe kan dat..Nou is dit nog geen hele vervelende opmerking, maar wel 1 die onnodig is.
Hoe voorkom je dit om hoe buig je het gedrag van je vriendin naar positief.
* Je kunt er voor kiezen om niets te delen op sociale media, maar het was zo gezellig en je wil het toch delen. Jij blijft achter met een frustratie..
* Je kunt kiezen om de opmerking te negeren, maar dan blijft dit wel negatief in je systeem rond dwarrelen.
* Je kunt naar die "vriendin" toegaan en haar uitleggen waarom je die keuze moest maken.
Er kan begrip komen, maar het kan ook tegen je werken. Want die vriendin kan denken niet zo belangrijk te zijn voor jou.
Wat kun je dan nog doen?

Mijn keuze zou zijn om die vriendin te benaderen en te zeggen, zullen wij volgende week eens iets leuks gaan doen. Want ik vond het jammer dat ik niet het uitje met jou heb kunnen doen.
Buig je nu haar negatieve humeur om, ja wel degelijk. Want de verrassings-aanval is beter dan en daardoor ziet zij dat jij zeker om haar geeft.
Positief ombuigen.

Je kunt altijd denken dat een glas half leef is, ik kijk liever naar een half vol glas. Ik kijk liever naar vogeltjes en mooie bloemen als ik een slechte dag heb en niet uit de weg kan. Dan kan ik toch nog genieten van mijn tuin en van de mooie vogels. Negatief zijn beïnvloed je lijf en je leden. Lichaam en geest werken samen en zijn daar zo gevoelig voor. Kijk naar de winter en herfst, dat zijn de jaargetijde dat mensen vaak wat meer sikkeneurig zijn en in zichzelf gekeerd. Ik heb in deze jaargetijde ook altijd meer van pijn en van de kou en het vocht. Voorheen sloot ik mezelf op, lekker thuis, kachel aan en onder een warme fleece-deken filmpje kijken. Tegenwoordig trek ik iets fleurig aan en probeer te lachen naar sikkeneurige mensen. Niet iedereen lacht terug, maar de meesten trekken toch wel een glimlachje. En dat maakt mijn dag beter en ook die van hen. Wat wil ik nog meer aan positieve dingen?
Het zijn vaak de kleine dingen die het doen, er is zelfs een liedje over gemaakt jaren geleden. Probeer in ieder geval elke dag iets negatiefs om te buigen naar positief . Doe het elke dag, want op een gegeven moment zul je merken dat je zelf ook positiever in het leven staat. En daardoor kun je meer aan.

Vakantie met een rouwrandje

Dit jaar zouden wij wegens omstandigheden niet op vakantie gaan, totdat een hele goede vriend in het buitenland overleed. Niet onverwacht maar toch plotseling, dat lijkt altijd zo te zijn. Snel een ticket geboekt en op naar Schotland, waar ik graag ben en wat ik als mijn tweede thuis beschouw. De vrienden zijn als een soort van pleegouders voor mij en de diepe vriendschap is wederzijds. Toch kom je tijdens die trieste dagen tot een opmerkelijke conclusie, want ook al voel ik het zo, vriendschap hoeft niet altijd zo diep te zijn aan de andere kant.
Maar deze vriendschap is intens van beide kanten. Tot deze conclusie kwam ik door 10 dagen door te brengen met mijn vriendin, waarvan de echtgenoot, mijn vriend is overleden. Het diepe rouwproces wat je dan samen deelt is onbeschrijfelijk. En deelgenoot te zijn van zoiets bijzonders, ondanks alle verdriet is magisch. We hebben gelachen, gehuild en opnieuw gelachen, de vele anekdotes kwamen met een glas wijn erbij ten tafel. De mooie verhalen, maar ook de verdrietige van zijn jaar ziek zijn werden niet geschuwd. Wij mochten de begrafenis mee regelen en in Schotland gaat dat toch anders dan hier. Hier komt de Dela, Monuta of Yarden binnen wandelen en ze komen met de map vol van mogelijkheden. Die overigens meer dan genoeg geld kosten. In Nederland trekken ze de familie vaak een poot uit vind ik in de emotionele dagen net na het overlijden. Mensen moeten altijd nog rekeningen achteraf betalen, waar ze na verloop van tijd toch niet helemaal achter staan. Ik ben tot de conclusie gekomen dat dit komt omdat je alles gedaan wil hebben in nagedachtenis van de overledene. Maar stel jezelf eens de vraag, had de overledene dit ook gewild?
Wordt er tijdens het leven wel gesproken uitvoerig over de wensen van iemand? Ik denk dat dit nog steeds een soort van taboe is. Als je jong bent denk je nog een heel leven voor je te hebben en als je ouder wordt denk je dat je partner of kinderen wel weten wat ze moeten doen. Maar vaak is dat niet zo en gaat familie in emotie allerlei fratsen uit de kast trekken, zeer goed aangegeven door de begrafenisondernemer. Dan blijkt dat alles buiten een basispakket valt. En dat vind ik heel naar. Ik zou wel een ondernemer willen leren kennen die dat anders doet en juist heel erg let op alle kosten. Geen emotieverkoop doet.
Buiten dat moeten die ondernemers wel de mogelijkheden van de familie vertellen natuurlijk, maar wel eerlijk zijn over het kostenplaatje...

Dit was een stukje van mijn facebook...

Mensen vragen mij regelmatig, als je weet dat dansen bijvoorbeeld pijn gaat doen de volgende dag, of de organisatie van een evenement je veel kruim kost, waarom doe je het dan toch? Ik kan het heel simpel uitleggen, omdat ik dan voel dat ik leef en nog steeds nuttig kan zijn, nog steeds plezier kan hebben. Ik geniet van dat ene uurtje dansen nog drie weken, nog een paar maanden geniet ik door van het succes van bijvoorbeeld BT gisteren, een prachtig evenement. Fibromyalgie en CVS zijn ziektes die je kunnen slopen en die je achter de geraniums kunnen zetten. Maar ik kies voor de positieve dingen. En eens in de zoveel tijd heerlijk dansen. Gisteren liep ik op wolken na een zeer gezellig en geweldig BT, ik heb gedanst en dat was pijnlijk maar ook heel fijn. De extra pijnstillers die ik eerder op de dag heb genomen waren top. Niet de juiste manier van medicatie gebruik, maar het geeft mij de kans om te genieten en te dansen. En dat doe ik liever dan achter de geraniums zitten tot ik van verveling erbij neer val. Mijn lijf gaat niet meer kapot, het kost mij wel een aantal dagen om weer terug te komen naar het draaglijke niveau. Maar ik maak die keuze voor mijn vrijheid, mijn gevoel, mijn leven, mijn positief blijven en niet stapelgek te worden van stil zitten. Als jij mij wil veroordelen of als jij mij niet geloofd, is dat jouw probleem en niet het mijne. Want ik vraag niet om geloof of vertrouwen in mijn ziekte. Ik ben wie ik ben en ik doe wat ik doe, voor mezelf en voor mijn geestelijke gezondheid. Ik waardeer de mensen die het aan mij zelf vragen en ook open staan voor mijn uitleg. Die mensen zijn recht door zee en willen het ook echt weten. Alle anderen die achter mijn rug om concluderen en redeneren over hoe mijn lijf werkt of juist niet werkt kunnen het de volgende keer gewoon vragen. Schroom niet, ik geef gewoon antwoord. Want hoe meer mensen weten wat mijn ziekte is, hoe vaker het bekend wordt. Fibromyalgie is een ziekte met vele downs en soms heel soms een upje. En dat moment pak ik, die ene keer dat ik even geen ontstekingen heb of immens veel pijn. Geniet ik en wil ik heel graag dansen. Want door dansen voel ik me gelukkig en blij. Mijn ziekte heeft mij al twee jaar van depressie gekost en dat laat ik nooit meer gebeuren. Ook niet door mensen die vinden dat ze achter mijn rug om moeten roddelen. Het is niet fijn natuurlijk, maar mensen denken toch wat ze willen denken en dat kan ik niet veranderen. Alleen ik kan kiezen voor de manier hoe ik er op reageer en dat is vandaag deze manier. Dank je voor het lezen van dit stukje. Ik weet dat heel veel mensen met Fibromyalgie kampen met deze vooroordelen. Misschien kan dit stukje een hart onder de riem steken. Want vele mensen gaan er onder door, juist door de oordelen die mensen geven. Ik kies daar niet meer voor. Ik kies voor mezelf met veel positiviteit en geluk, dat ik mag dansen zo nu en dan. Want daar word ik echt gelukkig van!