Pijn is onoverzichtelijk op het moment...

Ik doe mijn best op pijn weg te drukken, maar hoe meer mijn hart pijn doet, hoe meer mijn ziel pijn doet, hoe meer pijn mijn lijf doet...
Het is niet anders en ik kan het niet veranderen, opnieuw moet ik afscheid nemen en nu van de vriendin die ik meer dan lief had. De vrouw die mij snapte, begreep op alle fronten en die mij geholpen heeft tot wat ik nu ben.
Zij die mij in mijn depressie lief had en voor zien heeft van geweldig advies. Die mijn pijn als geen ander begreep en die mij pushte om mezelf te zijn.
En nu moet ik straks gedag zeggen, dat doet pijn in mijn hart en ziel. Ik weet best dat ze mij fysiek verlaat en niet spiritueel, maar toch het doet verschrikkelijk pijn en daardoor doet mijn lijf pijn.
Alles in mijn lijf verkrampt en ik kan het niet veranderen. Dat is wel frustrerend, maar ik weet dat ik er nu mee moet dealen.
Er is gaan andere weg te bewandelen.

Ode aan mijn lieve vriendin,

Ik zeurde tegen je aan en je luisterde,
Je zei nooit ik heb geen tijd voor jou
Niet 1 keer voelde ik mij teveel
Niemand begreep mij zoals jij
Mijn liefde voor groeide heel snel
Jij die iedereen in zijn of haar hart raakte
Dat deed je zonder erg en zonder bedoelingen
Gewoon omdat je wilde zijn en dat een ander
zichzelf kon zijn...
Nooit heb ik iemand gekend die mij zo
door en door kende
Jij dacht altijd aan de ander, wat goed was voor hem of haar
Jezelf cijferde je niet weg, maar wel de ander eerst
Je kende jezelf in alle negatieve en positieve eigenschappen
Bij jou voelde ik mij totaal mezelf, zonder gene
Ze zeggen dat dit vriendschap is,
Maar voor mij is het echt veel meer
Ik voel voor jou pure liefde als mens tot mens
Nooit zal ik je vergeten lieverd,
Dat ik afscheid mag nemen is voor mij meer dan bijzonder
Iets wat ik nooit onder woorden kan brengen
Spiritueel, zorgzaam, liefdevol, luisterend, vriendin
Dat zijn je meest bijzondere kwaliteiten
Ik zal je straks meer dan ooit missen
en helaas weet ik niet hoe ik dat moet doen
Wat ik je beloofd heb zal ik doen
Nooit zal ik verzaken...
Je adviezen zal ik koesteren tot in lengte van dagen
Dank je wel zijn woorden die niet voldoen
Maar ik ben je eeuwig dankbaar voor wat je hebt gedaan
Hoe je mij hebt gevormd en mezelf hebt laten worden
Je hebt mij geleerd om te accepteren en met mijn lijf om te gaan
Meer dan dat heb je mij gezien voor wie ik ben
Niemand anders kent de echte ik en al mijn worstelingen
Jij was trots op mijn boek en ik zal ooit nog over jou schrijven
Want helaas kom je daar niet meer toe..
Het zal liefdevol zijn en je meer dan ooit laten schitteren
Omdat jij liefdevol zorgzaam en luisterend bent
Ik hou van je lieve vriendin met heel mijn hart....

Stress en pijn...

Wat gebeurt er met mijn lijf als ik stress heb?
In mijn geval gaan de spieren in mijn rug en been moeilijk doen. Het lopen wordt moeilijker en mijn rug geeft veel pijnklachten. Het zwakste punt of de zwakste punten van mijn lijf. Na een half jaar van rouwen, waar ik overigens nog middenin zit, geven vooral die twee punten de meeste klachten.
Mijn lichaam heb ik natuurlijk ook overbelast in de laatste twee maanden met de zorg die ik had voor mijn schoonvader. Maar dat heb ik met liefde gedaan en ik kan nu goed accepteren dat mijn lijf dus tijd nodig heeft voor herstel.
Pijn en stress is vervelend, want zeker bij fibro komt dat heftig aan. Als je veel stress hebt door wat voor situatie dan ook, gebeurt er vaak ook veel in je lijf.
Bewegen wordt meer gecompliceerd en je voelt eigenlijk meer stijfheid, meer prikkels van pijn.
Normale reactie heb ik inmiddels ervaren, stress en fibro gaan slecht samen.
Zaak is dan ook zoveel mogelijk de stress beperken, maar helaas geeft het leven je soms citroenen en kun je er niet altijd limonade van maken.
In bijvoorbeeld rouw moet je het proces doorleven, doe je dit niet dan blijven dingen in je hoofd hangen en die hebben later nog meer effect op je lichaam.

• Het erkennen van het verlies, waarmee het rouwen kan beginnen
• Het toelaten en doorvoelen van de pijn en het verdriet om het verlies
• De eigenlijke rouwverwerking, dat is de verwerking van het verlies
• Het loslaten van de pijn en het verdriet. Dit is de heling van het rouwproces
• 
  
• 
  
• Als je in je leven die fases in geval van rouw of scheiding af maakte, want dat zijn dezelfde fases die je doorleeft. Dan kun je verder met een soort van schone lei. Iedereen verliest mensen in zijn of haar leven, door wat voor gebeurtenis dan ook. En globaal kun je dan uitgaan van die fases die het lijf en de geest aangeeft.
• 
  
• Ik erken het verlies van twee vaderfiguren die belangrijk zijn geweest in mijn leven, ik rouw bewust om hen. Ik laat daarmee toe dat ik verdriet mag hebben en dat het oké is ondanks de hoge leeftijd van beiden. Want dat is wat ik vaak krijg te horen, ja ze zijn toch oud geworden. maar dat maakt het verdriet niet anders. Doordat ik deze twee fases in ben gegaan komt de eigenlijke rouwverwerking op gang en probeer ik mijn verdriet en verlies te plaatsen. Ik zal het nooit vergeten, maar ik kan het een mooi plaatsje geven in mijn hart. En als laatste moet ik echt loslaten en dat is het moeilijkste want verdriet hebben heeft geen tijd, maar ik weer uit ervaring dat je op een gegeven moment moet loslaten. Dit om verder te gaan met je leven. En ieder doet dat op zijn of haar manier.
• Het betekent voor mij een periode waarin ik moet door bikkelen met pijn, verdriet, verlies en herinneringen. Maar dat is oké, ik kom hier best doorheen.
• 
  
• Cees Baan verwoordt het zo mooi:
• Er zijn medicijnen die helpen bij rouw:
• Tijd, Troost, milde humor en liefde voor jezelf...
• 
  
• Laat jezelf genezen van verdriet en je pijn wordt weer stabiel, zoals voorheen.
• Maar tijd heelt wonden van verdriet, maar helaas de fibro niet...
• dikke zoen lieve bloggers, ik hoop dat jullie er iets aan hebben.
• Caatje
•