Na lang nadenken en overwegen heb ik besloten om alleen met mijn kind verder te gaan. Een zware beslissing die ik niet neem zonder verdriet...
Maar de beslissing is wel het beste voor mij. Ondanks de vriendschapgevoelens die ik voor mijn man voel.
Leven begint opnieuw, nieuwe keuzes, verandering, angst en pijn...
Kan ik dit wel alleen en soms twijfel, niet vanwege mijn keuze en beslissing, maar uit verdriet om zijn verdriet... Ik vind het heel moeilijk om iemand te kwetsen en in deze kwets ik mijn man, mijn gezin en onze familie...
Na lang overdenken is dit toch het juiste voor mij en ook al klinkt het egoïstisch en dat is het niet, moet ik verder op deze manier. Als het niet meer voelt of niet goed meer voelt dan mag je iemand niet langer voor de gek houden. Dat is echt het verkeerde om te doen. Mijn gevoelens zijn na mijn depressie veranderd, ik ben veranderd. En op die basis maak ik nieuwe keuzes en beslissingen.
Qua pijn en stijfheid merk ik dat de spanning in mijn lijf zit en dat het moeizamer gaat ook qua energie. Dit zal best nog even duren, want ook spanning en verdriet werkt uit op de meest zwakke plaatsen in je lijf. Ik heb lang gewacht om deze blog te schrijven uit respect naar mijn familie en mijn man. Maar per 1 december ga ik verhuizen en een nieuw leven beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten