Mijn officiële diagnoses zijn er teveel om op te noemen, maar de meest invaliderende zijn CVS en fibro. Alleen 1 van de twee is eigenlijk al moeilijk genoeg, maar ik moet er mee dealen. Want dit is wat ik heb en dat is vaak mega ingewikkeld.
Toch probeer ik uit kleine dingen energie te putten of blijheid en vrolijkheid te halen. Zoals de zon de afgelopen week, al was het maar voor even. En een weekje Schotland was ook fijn, ondanks dat het geen echte vakantie was maar een ziekenbezoek bij lieve mensen die heel dicht in mijn hart zitten.
Morgen krijgen wij een klein tuinhuisje, mijn man gaat het opbouwen en we gaan er samen een hele fijne relaxruimte van maken. We zoeken naar een houtkacheltje en gaan het shabbychic inrichten. Voor mij is dit weer een fijn vooruitzicht. Het is maar een klein huisje en we noemen het het Chillex huisje. Chillen en relaxen is het allerbelangrijkste. Ik zie er al zo uit een plek waar ik mijn meditaties doe om te ontspannen, waar wij boeken kunnen lezen en gewoon genieten van de warmte.
De warmte heb ik nodig voor mijn spieren en aanhechtingen en de ontspanning ook. De oefeningen heb ik geleerd al lang geleden bij een spirituele vrouw, maar tegenwoordig haal ik ook veel meditaties van Youtube. Makkelijk met mijn laptopje naast mij en liggend op de bank of op bed kom ik tot rust.
De ontspanningsoefeningen zijn ook goed om mijn hoofd tot rust te brengen, ik merk nog steeds dat de depressie nog niet helemaal weg is. En ik vraag me af of dat ooit wel helemaal weggaat. Maar ik blijf eraan werken. Wel merk ik dat ik steeds beter in mijn vel zit, problemen worden wel opgelost en ik voel me goed. Maar fibro blijft wel veel problemen geven en mijn CVS ook, al gaat dat met de supplementen wel wat beter.
Met de ideeën om een stichting op te richten voor mensen met chronische aandoening en pijn komt ook steeds beter tot zijn recht. Soms gaat mijn hoofd in een modus en komen er zoveel dingen uit die ik wil doen voor anderen, maar niet alles kan helaas. Dus ik ga me tot de kern beperken in 1e instantie. Het lijkt of allerlei dingen in mijn schoot worden geworpen. Ik kom mensen tegen met allerlei kennis over stichtingen of over de andere dingen die ik in de stichting wil realiseren. Je zou toch bijna zeggen dat het zo moet zijn en dat ik dus echt door moet zetten.
Ook mag ik mijn tweede stukje schrijven voor de internet krant. https://www.facebook.com/Waalwijk.nieuws.nl?fref=ts
Mijn 1e stukje ging over de 60 jarige bruiloft van mijn schoonouders en ik ben supertrots dat het geplaatst is. Het volgende stukje gaat over iets compleet anders, maar dat kunnen jullie lezen als het geplaatst wordt ergens volgende week. Wordt er erg blij van, schrijven vind ik zo leuk en ik leer zoveel van de redactrice, dus ik ga er zeker mee door.
Mijn leven zonder een echte baan is natuurlijk financieel anders geworden, maar ik ben zo tot rust gekomen nu ik niet meer moet. Een andere baan vinden in mijn conditie is niet makkelijk, zelfs onmogelijk misschien, maar ik kom er wel. Daar ben ik van overtuigd, er staan mooie dingen te gebeuren en daar ga ik voor.
tot de volgende blog lieve lezers....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten