De laatste weken heb ik steeds vaker last van trillende handen, alsof ik stoffen tekort kom. Zoals zout of suiker. Maar als ik een mars neem of iets zout dan gaat het niet over. Ik vind het enorm lastig want ik schrijf veel op de laptop en dan kun je trillen niet gebruiken.
Het is niet alleen het trillen maar ook met afdrogen of afwassen breek ik glazen omdat ik niet voel dat ik het te hard doe. Ik denk dat het te maken heeft met fenomeen van Raynaud, maar ik weet dat niet zeker.
Zoals jullie lezen ben ik geen expert op alle gebieden er zijn ook voor mij nog steeds dingen die ik moet uitzoeken. Of waar ik echt mee naar de dokter moet om te vragen wat het kan zijn.
Veel mensen stellen mij vragen omdat ze de weg kwijt zijn en niet meer weten welke wegen ze nog kunnen bewandelen.
Laat ik voorop stellen dat ik mezelf als ervaringsdeskundige zie door mijn 23 jaar ervaring met ziek zijn. Maar ik ben geen dokter en zo wil ik mij ook niet profileren. Alles wat ik aan ervaringen heb opgedaan wil ik met jullie delen, maar iedereen is anders.
Het blijft een zoektocht waar je moet voelen en ervaren wat bij jou past.
Qua depressie heb ik in de vorige blog mijn weg in het klein uit gelegd, doe daar je voordeel mee als het voor jou werkt om een kernteam te creëren.
Ik heb vele doktoren bezocht en vele therapeuten gesproken en van elke medicus heb ik iets meegenomen wat voor mij werkte.
Veel chronisch zieken zijn perfectionistisch, alles moet en ze willen alle ballen in de lucht houden. Niet laten merken aan de buitenwereld dat je ziek bent, want dan voelen ze zich een zeur. Ik kan dan maar 1 ding zeggen, ga hulp zoeken om dat perfectionisme los te laten, want daardoor ga je over je grenzen fysiek en mentaal. Dat is punt 1, dan probeer niet alle ballen in de lucht te houden, want dat kun je niet aan, lichamelijk niet en ook niet in je hoofd.
Je wil zoveel doen, maar je zult moeten werken met de beperkingen die je hebt. Dus je mag leren dosseren, dan kun je heel veel, maar allemaal op een andere manier.
Wordt creatief en ga bedenken hoe je met jouw klachten toch naar dat concert kan of naar dat feestje.
Zoek mensen om je heen waar je het verhaal kan vertellen en die ook willen luisteren. En je zult merken dat dit een klein groepje is, maar als je bedenkt dat je eigenlijk niet veel mensen om je heen nodig hebt, dan is het toch goed.
Het volgende stapje is leren nee zeggen, je kunt niet je eigen planning volgen en nog voor iedereen klaar staan. Dat is grensoverschrijdend en dat wil je niet. Want dan komt er weer meer pijn en de kans op depressie is groter.
Stel jezelf kleine doelen om vooruit te komen, maak een dagindeling en doe maar 1 of 2 dingen in plaats van 10. Je zult merken dat je je beter gaat voelen en de pijn is dan nog steeds. Maar op de 1 of andere manier beter te hendelen.
Dat zijn de tips voor vandaag, hopelijk heb je er iets aan...
Dag lieve mensen tot de volgende blog..
Caatje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten