Dit was een stukje van mijn facebook...

Mensen vragen mij regelmatig, als je weet dat dansen bijvoorbeeld pijn gaat doen de volgende dag, of de organisatie van een evenement je veel kruim kost, waarom doe je het dan toch? Ik kan het heel simpel uitleggen, omdat ik dan voel dat ik leef en nog steeds nuttig kan zijn, nog steeds plezier kan hebben. Ik geniet van dat ene uurtje dansen nog drie weken, nog een paar maanden geniet ik door van het succes van bijvoorbeeld BT gisteren, een prachtig evenement. Fibromyalgie en CVS zijn ziektes die je kunnen slopen en die je achter de geraniums kunnen zetten. Maar ik kies voor de positieve dingen. En eens in de zoveel tijd heerlijk dansen. Gisteren liep ik op wolken na een zeer gezellig en geweldig BT, ik heb gedanst en dat was pijnlijk maar ook heel fijn. De extra pijnstillers die ik eerder op de dag heb genomen waren top. Niet de juiste manier van medicatie gebruik, maar het geeft mij de kans om te genieten en te dansen. En dat doe ik liever dan achter de geraniums zitten tot ik van verveling erbij neer val. Mijn lijf gaat niet meer kapot, het kost mij wel een aantal dagen om weer terug te komen naar het draaglijke niveau. Maar ik maak die keuze voor mijn vrijheid, mijn gevoel, mijn leven, mijn positief blijven en niet stapelgek te worden van stil zitten. Als jij mij wil veroordelen of als jij mij niet geloofd, is dat jouw probleem en niet het mijne. Want ik vraag niet om geloof of vertrouwen in mijn ziekte. Ik ben wie ik ben en ik doe wat ik doe, voor mezelf en voor mijn geestelijke gezondheid. Ik waardeer de mensen die het aan mij zelf vragen en ook open staan voor mijn uitleg. Die mensen zijn recht door zee en willen het ook echt weten. Alle anderen die achter mijn rug om concluderen en redeneren over hoe mijn lijf werkt of juist niet werkt kunnen het de volgende keer gewoon vragen. Schroom niet, ik geef gewoon antwoord. Want hoe meer mensen weten wat mijn ziekte is, hoe vaker het bekend wordt. Fibromyalgie is een ziekte met vele downs en soms heel soms een upje. En dat moment pak ik, die ene keer dat ik even geen ontstekingen heb of immens veel pijn. Geniet ik en wil ik heel graag dansen. Want door dansen voel ik me gelukkig en blij. Mijn ziekte heeft mij al twee jaar van depressie gekost en dat laat ik nooit meer gebeuren. Ook niet door mensen die vinden dat ze achter mijn rug om moeten roddelen. Het is niet fijn natuurlijk, maar mensen denken toch wat ze willen denken en dat kan ik niet veranderen. Alleen ik kan kiezen voor de manier hoe ik er op reageer en dat is vandaag deze manier. Dank je voor het lezen van dit stukje. Ik weet dat heel veel mensen met Fibromyalgie kampen met deze vooroordelen. Misschien kan dit stukje een hart onder de riem steken. Want vele mensen gaan er onder door, juist door de oordelen die mensen geven. Ik kies daar niet meer voor. Ik kies voor mezelf met veel positiviteit en geluk, dat ik mag dansen zo nu en dan. Want daar word ik echt gelukkig van!