Al jaren volg ik een spiritueel pad, niets zweverigs of vreemds. Ik voel dat er meer is tussen hemel en aarde en dat voelt voor mij fijn.
Ik predik naar niemand en velen om mij heen weten het niet eens. Mijn pad heeft vele bochten gemaakt en ik ging regelmatig weg van de spirituele wereld. Simpel om het feit dat ik niet alles willen voelen of ervaren, ik veel kwakzalvers op mijn pad tegen kwam.
Iedereen mag zich tegenwoordig medium noemen of paranormaal. En dat betekent niet altijd dat mensen er zijn om je te helpen, vaak zijn het bijzonder intelligente mensen die lichaamstaal lezen en weten hoe ze mensen voor de gek kunnen houden.
Bijzonder vind ik de mensen die juist niets vragen of zeggen, die je laten ervaren, die warmte brengen en liefde. Dat is voor mij spiritueel zijn, een omhelzing omdat jij dat kunt gebruiken, zonder vragen of zonder echt weten. Spiritueel zijn is ook uit liefde iets voor de ander doen, gewoon omdat jij hen kan helpen. Ieder heeft eigen kwaliteiten en als je die kunt delen dan is dat mooi. Daar hoeft niet perse iets voor terug gevraagd te worden.
Schrijven over mijn ervaringen met Fibromyalgie bijvoorbeeld om deze blog is delen en dat kost niets. Mijn boek uitbrengen levert mij nagenoeg niets op. Alle kosten zijn voor de uitgever en dus ook de opbrengst voor het grootste gedeelte. Maar daar gaat het mij niet om. Ik wil 1 persoon (het liefst natuurlijk velen meer) kunnen helpen met mijn verhaal. Iemand het gevoel geven dat ze niet alleen staan met deze ziekte. Daar is niets spiritueels aan in de zin van het medium schap of paranormaal. Maar voor mij heeft het alles te maken met liefde delen, warmte brengen en mensen helpen.
Wat kan ik doen voor een ander, heeft mijn bestaan nut? Jazeker, zelfs als je ziek bent kun je nog iets doen voor jezelf en andere mensen. Jij kan delen en dat is toch fijn en daar wordt ieder toch beter van.
Het gaat niet om materiele zaken, maar om iets doen voor een ander en dat geeft jezelf weer een beter gevoel. Dus dubbele winst of niet.
Ik leef 23 jaar met Fibromyalgie en nu 4 jaar ongeveer met Me/CVS, mijn volwassen leven bestaat uit een leven vol met klachten, ongeloof, vermoeidheid, PDS, onwaarschijnlijke ontstekingen enzovoort enzovoort enzovoort....
Wordt het anders in de nabije toekomst, dat weet ik nog niet. Maar voor nu moet ik het doen met de pijn en vermoeidheid en anticiperen per dag naar mijn lichamelijke pijn.
Kan ik dan niets? Nee dat is niet waar. Ik kan zeker wel iets, alleen is werken voor mij geen optie, het maakt mijn lichaam kapot, ik voel mij alleen maar zieker en de ontstekingen komen sneller op elkaar terug. Schiet dat op, wederom nee. Dus probeer ik te zoeken naar alternatieven, door te schrijven en te bloggen, binnenkort mijn vlog te openen, een website en ga zo maar door. Alles op mijn tempo, of wat mijn lichaam voor tempo aangeeft.
Kies voor jezelf en doe je best om warme liefdevolle mensen om je heen te verzamelen die je versterken.
Ga op zoek naar je mogelijkheden en doe wat je lichaam kan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten