Mijn hele leven heb ik eigenlijk al klachten die later onder de noemer Fibromyalgie vallen. Gisteren had ik een gesprek met een fibro vriendin en ook zij kan vele kwaaltjes onder de noemer brengen.
Gekke kwalen waar niemand ooit een antwoord op had. En ook nu komen er steeds vaker kwaaltjes aan het licht die misschien wel of niet onder Fibro vallen.
Wat moet je er mee?
Je kunt een dokter bezoeken die vervolgens ook niets weet te doen.
Je kunt alternatieve geneeswijze proberen, waar je ook niet van weet wat het gaat doen.
Je kunt afwachten en niets doen.
Vaak kies ik voor het laatste, tenzij het onhoudbaar is met de pijn...
Maar te vaak loop ik tegen de muur van onwetendheid aan..
Het is moeilijk om niet geholpen te kunnen worden, dat doktoren, medici niet weten wat ze met je aan moeten.
Vaak heb ik het gevoel gehad, "daar komt ze weer". Dan is het niet fijn om een bezoek te brengen aan je huisarts. Daarom heb ik ook voor een andere gekozen. Ik wil allereerst geloofd worden, nog boven een diagnose. Serieus genomen worden is zo belangrijk. En gelukkig gaan steeds meer artsen dat snappen. Er wordt steeds meer aandacht besteed aan patiënten contact.
Maar dat kan ook zo weer verdwijnen, met alle bezuinigingen.
Onlangs heb ik een filmpje gemaakt voor stg Mee, dat is de stichting die mij geholpen heeft tijdens mijn depressie. In Waalwijk wordt mee weggesaneerd. Er blijven consulentes over die bij de gemeente in dienst zijn en gaan bepalen wat je nodig hebt. Het is zo naar voor de mensen die deze Stichting zo nodig hadden en nog steeds hebben. En niets kan er meer gedaan worden. Ouderen komen zonder huishoudelijke hulp, chronisch zieken zonder echte daadwerkelijke ondersteuning. Wat gebeurt er toch met dit land. In andere omringende landen is het beter geregeld, meestal is de zorg vrij toegankelijk of betaal je een ingangstarief voor de huisarts, bijvoorbeeld € 25,=
De artsen krijgen geen absurd hoge salarissen en werken in de gezondheidsbranche omdat het hun roeping is.
Hier krijgen ze enorme salarissen en werken ze om hun grote hypotheek te kunnen betalen. Ze wonen in kleine kasteeltjes en iedereen vraagt zich af waarom...
Rare wereld leven wij in..Gehandicapten krijgen ook geen voldoende budgetten meer, de sociale werkplaats wordt weggesaneerd, of in ieder geval voor een groot gedeelte. Wat doen wij als Nederlanders, Niets! Wij zien het lijdzaam aan en doen niets...
Jammer voor de mensen die het zo nodig hebben, maar ik kan het niet alleen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten