Van prachtige warme zon, naar nat weer maakt me weemoedig en verdrietig. Ik sta al op met meer pijn, sinds gisterenavond enorme spierpijn en zenuwpijn in mijn nek en schouder. Er ontstaat langzaam aan weer een slijmbeursontsteking. Inmiddels herken ik de symptomen en probeer ik zoveel mogelijk te rusten met die linkse arm. Maar na zoveel zon en warmte voelde ik me zo opgelucht en alsof ik de hele wereld aan kon. Vandaag kan ik niet eens een klein stukje aan. Ik voel me inderdaad verdrietig weemoedig en overwelmd om het Engelse (veel betere woord) maar eens te gebruiken.
Veel dingen kunnen dat triggeren, als ik opsta weet ik het vaak al, dan is mijn pijn heftig, de medicatie werkt niet snel genoeg, elke beweging doet pijn. En dan heb je nog je fantastische dagplanning, die niet werkt op een dag als deze. Maar je doet het weer, want het is gepland en anderen zijn er van afhankelijk.
Dat is natuurlijk niet hoe ik het moet doen, maar zo ben ik nou eenmaal, het aardje van het beestje veranderd niet met dagplanningen en eindeloze therapie. En dat is ook oke, ik kies vandaag voor een laatste sessie re-attach en voor een tripje naar Tilburg omdat ik dat heb afgesproken. Vanavond vergadering voor ons Bork Totaal en dan ga ik moe en voldaan naar bed.
Want dat is het ook, deze dingen kunnen mijn verdrietige sfeer wel ombuigen en veranderen. Het ontmoeten van anderen met warme energie kan mijn gevoel beter maken en opkrikken.
Dat is de tegenkant van dit verhaal en daarom doe ik dit vandaag, niet omdat het moet, maar omdat ik die keuze maak.
Het voelt fijn om de controle te hebben, want dat is ook een stukje van mij, het hebben van controle maakt me blij. Want ik heb geen controle over de pijn, over mijn lijf en vaak niet eens over mijn geheugen en denken.
Vanmorgen zag ik een goede quote, mijn hersenen lijken wel de Bermuda driehoek, er gaat een heleboel in, maar vervolgens wordt het nooit meer teruggevonden....
Dat is mijn hoofd vandaag, dus blocnote mee en schrijven maar, want anders ben ik het alweer vergeten.
Maar ook dat is fibro en CVS en daar heb ik me bij neer gelegd, kan het alleen maar accepteren en andere optie is frustreren en daar doe ik niet meer aan...
Gisteren nog besproken met Jolanda Schippers, een nieuwe aankomende blogger op deze blogspot.nl..Ook over fibro, maar dan alle positieve dingen die je nog wel kunt en hoe je in het leven gaat staan na de diagnose. Kijk iedereen krijgt een depressie, maar er uit komen sterker dan ooit is aan jou zelf. En ik kan zeggen dat positief denken daar in bijdraagt...
Veel succes Jolanda Schippers met je blog, er kunnen niet genoeg mensen zijn die op deze manier gaan bloggen..
Tot blogs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten