Vandaag gedwongen afscheid moeten nemen van de bel-lijn. Helaas begreep iemand niet wat ik bedoelde en daardoor moeten wij afscheid nemen. Maar ik heb altijd de juiste intentie en nooit zal ik iemand bewust kwetsen. En blijkbaar heb ik dat wel gedaan en daar heb ik mijn excuus voor aangeboden.
Dus een deur dicht en nu wachten waar het raam open gaat. Ik heb mijn energie nodig voor andere dingen in mijn leven nu. Er zijn privé situaties die je soms tussen door krijgt waar al je aandacht en energie naar toe gaat. Als ik iets doe is het met passie en liefde en ik kan niet maar halve bak mee doen. Dus kosten sommige zaken meer tijd en dat is prima.
Mijn zenuw in mijn rug is nog steeds ontstoken en door de wedstrijd van gisteren weer meer gaan opspelen. Een verkeerde beweging uit frustratie veroorzaakte weer pijn en ik weet dat ik het niet moeten doen. Maar het was zo spannend en daardoor zat ik er helemaal in en dan denk je niet aan de rug. Natuurlijk ook voldoende alcohol gedronken en dat maakt het al helemaal minder pijnlijk. Totdat ik opstond en draaide, paf daar ging het weer fout. Dus voorzichtigheid geboden, Nu heb ik continue een slapend been door de zenuw en dat voelt naar. Dit gebeurt me sinds de zenuw is gaan opspelen heel vaak. En daar moet ik mee naar de dokter natuurlijk, maar jullie kennen mij inmiddels. Dat is weer een stap, misschien word ik dan weer doorgestuurd naar de neuroloog die mijn weer aanpakt met spuiten en dat heb ik genoeg gehad.
Dus moeilijk begin van de week, maar dolgelukkig met ons Oranje... Op naar de volgende wedstrijd, want genieten en even niet nadenken, maar mezelf in een wedstrijd verliezen voelt heerlijk. Ik ga op het positieve verder en nadenken over een website van Jolanda Schipper. Dat is een puur mens, mooi en inmiddels ook gaan bloggen en dat vind ik fantastisch. Want meer mensen die schrijven over omgaan met de ziekte is geweldig.
Dat raam gaat open en daar ben ik van overtuigd...
Mijn leven is goed en ik ben gelukkig voor de kansen die ik heb gekregen ook bij de bel-lijn. die paar mensen die ik heb geholpen waren ook voor mij een prachtige ervaring. Daar blijf ik dankbaar voor en ik hoop dat er begrip komt en een nieuwe kans...
Maar dat weet ik zeker!
Mensen geef liefde, dan krijg je het terug in tienvoud. Lach naar een vreemde, geef een schouderklopje, of geef een knuffel aan iemand die het nodig heeft. Dan voel je alles stromen in je lijf, energie die je daarvan krijgt is prachtig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten